Opblaasdarm

Home, NRC-stad
‘Kom naar de kerkzaal voor de opblaasbare darm’, juichen borden in het Franciscus Gasthuis. In de darm is het behoorlijk druk: een vrouw met kind, een echtpaar en een paar alleengaanden. Een verpleegkundige leidt ons langs ‘gewone’ poliepen en poliepen op een steeltje. ,,Altijd verstandig om ze te laten weghalen, want na verloop van jaren kunnen ze kwaadaardig worden”, waarschuwt ze.

Continue reading Opblaasdarm →

Hartelijkheid als beleid

Home, Trouw
Geheel per ongeluk ben ik nieuws op het spoor gekomen. En wel bij de NS. Dat zit zo. Vorige week schreef ik in deze rubriek over een opvallend vriendelijk omroepbericht in de intercity. De reizigers werd een ‘heel fijne en bijzonder aangename dag ‘ toegewenst. Er was via de intercom zelfs enige spijt hoorbaar dat de reis ten einde was. “Maar het goede nieuws is dat we op tijd zijn gearriveerd”, klonk het tot slot.

Continue reading Hartelijkheid als beleid →

De uil van Baudet

Home, Trouw
Toen ik gisterochtend mijn Trouw kocht bij de supermarkt keek de caissière me stralend aan: “Goed hè?”, zei ze wijzend op de openingskop: ‘Baudet geeft gevestigde politiek ongekende draai om de oren.’ Het was niet druk bij de kassa, en ik vreesde een heilloze discussie als ik haar vraag met ‘nee’ zou beantwoorden. Dus mompelde ik zoiets van: “De kiezer heeft gesproken…”

Continue reading De uil van Baudet →

Geen trein

Home, Trouw
Maandagochtend om kwart voor zes liep ik al op straat. Een magische ervaring. Alle buren sliepen nog, net als de vogels. Over het natte trottoir wandelde ik van mijn huis naar de Statenweg, waar twee mannen stonden te wachten op de eerste bus. Enkele minuten later, op de Stationssingel, was het eerste geluid hoorbaar: een voorbijzoevende taxi. Daar ook het eerste gekwinkeleer, en de eerste man met smartphone.

Continue reading Geen trein →

Slet

Home, NRC-stad
Ik vertelde de serveerster dat ik die middag naar een slettentocht ging. Verbaasd keek ze mij aan: een slettentocht? Ja, zei ik, dat zijn vrouwen die protesteren tegen seksuele intimidatie. Maar waarom zouden ze zich slet noemen, mijmerde ik. ,,Nou, ik denk dat ze bedoelen dat een vrouw zich sexy moet kunnen kleden zonder te worden lastiggevallen. Zoiets”, vermoedde de serveerster.

Continue reading Slet →

Mededogen met Nixon

Home, Trouw
Het boek ‘Zoeklicht op het gazon’ begint met een ‘dienstmededeling’: dit is een roman – met de feiten is geknoeid. Toch, als je het psychologische portret van Richard Nixon leest, herken je veel van wat er over de Amerikaanse president in ons collectieve geheugen staat gegrift. Dat hij getormenteerd was, vervuld van haat, maar ook intelligent, belezen en soms zelfs geniaal.
Auke Hulst

Continue reading Mededogen met Nixon →

Nu de doven en de nonnen

Home, Trouw
Plotseling drong het besef in alle hevigheid tot me door: het houdt nooit meer op, het zal altijd blijven doorgaan. Steeds opnieuw zullen katholieke geestelijken de wereld choqueren met seksuele misdaden uit het verleden. Eerst waren het de kinderen. Nu de doven en de nonnen. En straks de blinden, de zieken en verstandelijk gehandicapten. Stuk voor stuk zullen ze opstaan en het jarenlange zwijgen verbreken.
Giuseppe

Continue reading Nu de doven en de nonnen →