Amsterdam krijgt deze zomer een Luther Museum. In het voormalige Lutherse mannen- en vrouwenhuis De Wittenberg komt een permanente tentoonstelling met honderden kunstvoorwerpen die een link hebben met de grote Reformator. Te denken valt aan schilderijen, portretten van Lutherse regenten, Avondmaalszilver, Bijbels en geldkisten, waaronder een kist die deel zou hebben uitgemaakt van de Zilvervloot van Piet Hein.
Op de tweede ochtend van het nieuwe jaar opende in hartje stad de Stille Boekenclub. Een klein gezelschap betrad de Doelen Studio, een nieuw cultureel café aan het Schouwburgplein, om in alle rust te genieten van zelf meegebrachte literatuur.
Zij heet Karina Van Ditzhuijzen, hij Paul van Erven Dorens. Het echtpaar woont in Kralingen en komt al sinds jaren in De Pijp. Zij rond 1953 voor het eerst. ,,Na de schouwburg gingen we hier met mijn ouders souperen. Je moest je toen nog melden bij een luikje in de deur”, herinnert ze zich.
Het mooiste boek dat ik in de donkere wintermaanden las, was ‘Liefde’ van Karl Ove Knausgård. Eerder al had ik me in ‘Vader’ verdiept, en die eerste kennismaking was niet minder dan een literaire overweldiging. Hoe Knausgård, een Noor woonachtig in Zweden, daarin beschrijft hoe hij het huis van zijn overleden vader opruimt, zo indringend en minutieus, pagina’s lang. En nooit gaat het vervelen, hij trekt je à la Toergenjev direct het verhaal in. Dat kan alleen een groot en begenadigd auteur, denk ik.
Vrijdagmiddag in Museum Rotterdam. Twee oud-rivalen op leeftijd zitten in stoelen een meter van elkaar. Ze kijken recht voor zich uit. Hoe is het nu tussen Hans Visser en Bram Peper? ,,Ach”, zegt Visser, ,,het is wel weer redelijk goed gekomen.” Ik ga een stoeltje verder en vraag hetzelfde aan Peper. Die antwoordt: ,,Ik denk dat ik dominee Visser sinds 1994 niet meer heb gesproken. Destijds communiceerden we via een woordvoerder, omdat de indruk bestond dat we elkaar klootzakken vonden.”
Er was een tijd dat de feestdagen onlosmakelijk waren verbonden met Anton Pieck. Door de brievenbus gleed een kerstkaart van Anton Pieck met daarop een postzegel van Anton Pieck. En met Sinterklaas kreeg je alvast de nieuwste kalender van Anton Pieck. De afgebeelde taferelen waren per definitie romantisch: zwieren op het ijs, inkopen doen bij de kruidenier, luisteren bij het draaiorgel.
Vlak voor kerst ging ik op bezoek in Huis Doorn. Ik was er al eens eerder, maar door de herdenking afgelopen jaar van de Eerste Wereldoorlog werd ik opnieuw nieuwsgierig. Vooral naar de vraag hoe de afgezette Duitse keizer Wilhelm II hier asiel kon krijgen. En vooral kon hóuden.
Oudere Rotterdammers zullen zich het merk nog wel herinneren: Sunrise. Maar dat deze limonade uit eigen stad kwam, is vermoedelijk minder bekend. Toch stond er tussen 1938 en 1978 een Sunrise-fabriek in achtereenvolgens Hillegersberg en Schiebroek. Marcel Hendriks, zoon van fabrieksdirecteur Jan Hendriks, heeft er nu een boek over geschreven: En voor mij een fles Sunrise.
Bij de ontsteking van de lichtjes in de gemeentelijke kerstboom vorige week gebeurde iets bijzonders: even was alles in orde. Geen kloven meer, alleen nog maar peace. Ja, het klinkt soft, maar dat was wat zich afspeelde.
Vijftien jaar geleden besloten de hervormde, gereformeerde en lutherse kerk tot samengaan in de PKN. Zeven orthodox-gereformeerde kerken kozen ervoor zelfstandig te blijven. Maar hoe lang houden ze dat nog vol?
Broeder Gerrit Bakker (l).en ds. Kersten Bijleveld van de vGKN. Foto Werry Crone
