Iedereen dacht dat de zondagsrust op Goeree-Overflakkee eindelijk goed geregeld was, maar nee. Op het orthodox-protestantse eiland blijven circussen en zwemmen op zondag een probleem.
Zachtjes knabbelen aan zondagsrust
Condooms
Ik ging naar een Late Night Talkshow in Club Worm. Het was pas half tien ’s avonds, maar dat is in een arbeidersstad als Rotterdam kennelijk al laat. Op het podium verscheen presentator Ernest van der Kwast. ,,Ik zit in een Leen Bakker-stoeltje”, zei hij met een vies gezicht. ,,De stoelen van Worm waren niet veilig voor inbrekers. Vandaar.”
En de keizer, hij regeerde voort…
Het is deze week precies een eeuw geleden dat de laatste Duitse keizer naar Nederland vluchtte. In Huis Doorn bleef Wilhelm II jarenlang gewoon feodaal keizertje spelen.
Oorthuys
Cas Oorthuys was een Amsterdammer, maar hij zwierf graag door Rotterdam. Als fotograaf van de Wederopbouw vond hij in deze stad veel zijn gading: de bedrijvigheid in de haven, de na-oorlogse nieuwbouwwijken, de Lijnbaan en Zadkine.
Zweven of leven?
Al decennia lang grossiert AnkhHermes in titels over spirituele en persoonlijke groei. De boodschap is vaak dezelfde, maar de verpakking steeds weer anders. “Boeken zijn cadeautjes voor de ziel.”
Fabeltjeskrant
Het opvallendste van De Fabeltjeskrant was achteraf niet eens het fraaie, ietwat archaïsche taalgebruik, waarin vooral juffrouw Ooievaar en Meindert het Paard excelleerden: ,,Stoffel,je moet naar iets toe waar jolijt is.” En evenmin de geestigheid, die je als kind wellicht grotendeels ontging. Zo vroeg uitgerekend Zoef de Haas zich ooit af: wat is vooruitgang?
Donker
Een uitgever ging heen, en Rotterdam rouwde. In de Hoflaankerk in Kralingen zong mezzo-sopraan Lotte Bovi ingetogen het Ave Maria van Bach/Gounod, terwijl Willem Donker vanaf een videobeeld zijn geliefden aankeek. Met, zoals altijd, om zijn hals een kleurrijk shawltje.
Beroemde mens, zeg uw naam!
Een betere plaats voor het presenteren van een etiquetteboek is nauwelijks denkbaar: Trou moet blijcken in Haarlem. In deze Rederijkerskamer gaan wellevendheid en eloquentie hand in hand, en ook anderszins vermoed je sporen van beschaving. Een monumentaal pand uit de zeventiende eeuw, met aan de wand prachtige gobelins, en in de stoelen deze middag een verzameling goed verzorgde Haarlemmers, Aerdenhouters en Bloemendalers.
Ach ja, de kerk…
Het is vandaag exact 67 jaar geleden dat mijn ouders huwden. Mijn moeder had het vaak over die 19de oktober 1951. Het was een zonnige herfstdag geweest vol romantiek: met vader in een koetsje van de Ernst Casimirlaan naar het stadhuis, en ’s avonds, dankzij tante Jo, fanfare op het feest.
Erkel
Drie toneellichten bakenen de ruimte af die Arjan Erkel had als ontvoerde in Dagestan: anderhalf bij twee meter. Daarbinnen deed hij alles: slapen, lezen, backgammon spelen (3600 keer in twintig maanden) en vervelen. Vooral vervelen.
