Jazz

Home, NRC-stad
Als ik aan Rotterdam denk, is jazz niet het eerste wat in me opkomt. Goed, ik ging zondags wel eens naar de Harbour Jazzclub, en midden jaren tachtig naar het Heineken Jazz Festival. Of op maandagavond naar Dizzy wanneer Deelder draaide. Maar Harbour en Heineken zijn verdwenen, en Dizzy ging failliet. Waarna het jazzcafé weliswaar opnieuw begon, maar toch.
La Gaîté

Continue reading Jazz →

Verdichting

Home, NRC-stad
Vorige week had ik het over het oude postkantoor dat van zijn buurman, het stadhuis, niet al te zeer mocht stralen. Het postkantoor, anno 1923, moest daarom verder van de Coolsingel afstaan dan het raadhuis. De gemeente liep daarmee onbewust vooruit op de periode van de Wederopbouw. Stadsarchitect Cornelis van Traa wilde de singel in de jaren vijftig omtoveren in een boulevard à redans: een bouwstijl met uitspringende en terugwijkende panden.

Continue reading Verdichting →

Postpaleis

Home, NRC-stad
Je stond er in de rij voor een postzegel of telegram. Om een pakket op te halen of aan te tekenen. En tijdens al dat wachten keek je om je heen en zag je in zijn eenvoud een wonder van pracht: de hal met haar hoge, witte bogen, de verrassende hoeveelheid licht die de glazen koepel doorliet, de muren en pilaren met art deco-ornamenten. Een halve eeuw geleden gingen mijn vader en ik hierheen om tijdens de C70 het nieuwste snufje van de PTT te bekijken: de beeldtelefoon. Het is nooit wat geworden met die vinding, en het hoofdpostkantoor aan de Coolsingel is dicht. Al sinds 2007.

Continue reading Postpaleis →

Atoombunker

Home, NRC-stad
Niemand wist dat-ie er nog was: de atoombunker in het talud van de Westzeedijk. Totdat medewerkers van de nabij gelegen Kunsthal  zo’n vijf  jaar geleden een gat in de dijk aantroffen, aan het graven gingen en stuitten op het relict uit de Koude Oorlog. Het verhaal is symptomatisch voor de snelheid waarmee de Koude Oorlog tot het verleden is gaan behoren. Van de zeventien schuilkelders die Rotterdam ooit telde zijn er nog maar vier over. Vele werden in de jaren negentig vernietigd nadat het Rijk een slooppremie had verordineerd.

Continue reading Atoombunker →

Luisteren, knikken, zwijgen

Home, Trouw
De Vlaamse tv vertoonde een serie over mensen in therapie. Ik heb zoiets niet eerder gezien. Uitgezonderd dan de NCRV-reeks ‘In therapie’ uit 2010. Maar dat was drama, bij de Belg is het echt. De problemen evenwel ontlopen elkaar niet veel. Niet verwonderlijk, want volgens Carlo Gozzi, een Italiaanse toneelschrijver uit de achttiende eeuw, zijn er maar 36 dramatische situaties. Verscheidene daarvan kwamen in de Canvas-reeks ‘Therapie’ in beeld – steeds anoniem – met als topscorer: vijandschap tussen verwanten.

Continue reading Luisteren, knikken, zwijgen →