Wijze vijftiger
Niet om interessant te doen of zo, maar deze journalist was vijftig jaar geleden een van de eersten die een tochtje maakte met de toen net geopende metro. Bij de familie Pekelder was begin 1968 een hartelijke brief op de mat gevallen van de RET: gratis kaartjes voor eerste metrorit. ,,Leuk”, zei vader, ,,doen we.”
Literaire Tour de France
Aan de vooravond van de Boekenweek wil ik u graag een mooie leestip geven. Het is een oud boek, verschenen in 1931, maar nog overal verkrijgbaar: ‘Das Buch von der Riviera’ van Erika en Klaus Mann. Waarom dit boek? Niet alleen omdat het een kostelijke – zowel antropologische als toeristische – beschrijving is van het elegante leven aan de Côte d’Azur.
Het touwtje gaat voort
Er valt een pen op de grond. Zou ze zich pijn hebben gedaan? Even vragen. Nee, zegt de pen. Maar waarom huil je dan? Omdat ik vannacht naast het potlood heb gelegen, klaagt de pen, terwijl ik veel meer van de vulpen houd. Jan Terlouw kijkt de zaal in, en zegt: “U bent doodstil bij een verhaaltje voor een kind van twee.”
Oscar zonder geslacht
Ik zal het maar meteen bekennen: ik heb weinig Hollywood-ervaring. Eén keer ben ik er geweest, dertig jaar geleden tijdens een vakantie. Ik was jong en hoopte wat filmsterren ‘in het wild’ te zien. Dat mislukte schromelijk. Vanuit een busje turen naar de ommuurde vesting van Jane Fonda, dat was het wel zo’n beetje. En oh ja, een antiekverkoopster vertelde dat ze een tafel had gesleten aan Maureen Reagan. “De dochter van Ronald Reagan, onze president en filmster”, glunderde ze. Ik geloof dat in die antiekzaak mijn Hollywooddroom definitief aan gruzelementen is gevallen.
Zorgelijk complex
Van de buitenkant lijkt de Jan Meertensflat in Lombardijen een zorgcomplex als alle andere. Maar eenmaal binnen val je van de ene verbazing in de andere. Allereerst zit er niemand achter de receptie. Vervolgens zegt een passerende bewoonster dat ook de directrice is gevlogen. En ten derde meldt een lijst op het toilet dat er op 18 januari voor het laatst is schoongemaakt. Wat is hier aan de hand?
…hoe schilderachtiger het wordt
Het weerbericht waarschuwt voor Siberische kou, maar Dordrecht is in de winter een oord van poëtische schoonheid. Als je er een beetje op let, proef je die schittering overal. In het oudere publiek dat zich dik gekleed laaft aan het flauwe winterzonnetje bij café ’t Peerdt. In de chihuahua in z’n warme jas op datzelfde terras. In het klokgebeier van de Grote Kerk, weergalmend door de stille straat.
Ridders openen de luiken
Het is maar een klein naamplaatje op de buitenmuur van het Duitse Huis in Utrecht : R.D.O. Balije van Utrecht. Slechts weinigen zullen beseffen dat achter deze mysterieuze aanduiding een acht eeuwen oud charitatief fonds schuilgaat, dat jaarlijks één miljoen euro doneert in het sociale domein.
Het liefst alleen, met een mooi boek in handen
Uitgever Willem A. Donker wordt dit jaar tachtig, en zijn familiebedrijf ook. ,,De correspondentie van Erasmus is mijn magnum opus.”
Continue reading Het liefst alleen, met een mooi boek in handen
