Het Jagershuis staat er nog

April 4, 2019Home, TrouwWillem Pekelder

Ik ging naar Hoek van Holland. Niet omdat het strandweer was – het regende en woei -, maar omdat er een gekke zaak speelt rond restaurant Het Jagershuis. En overal waar een gekke zaak speelt, daar wil ik zijn. Rond lunchtijd klopte ik aan bij het elegante etablissement aan de Badweg.

Continue reading Het Jagershuis staat er nog →

Het licht van Delft

April 3, 2019Home, TrouwWillem Pekelder

Onweerstaanbaar was de lokroep van de zonnige maandagmiddag. Naar Delft moest ik gaan, stad van licht, stad van Vermeer. In het Vermeer Centrum, met 37 reproducties van de zeventiende-eeuwse schilder, betovert de Delftse meester nog altijd met zijn licht: ‘Helder, gefilterd, gereflecteerd, zacht, hard, blinkend, strijkend: zijn licht is telkens anders.’

Continue reading Het licht van Delft →

Rafelig

March 30, 2019Home, NRC-stadWillem Pekelder

Een echte Snoek herken je meteen: rafelig, rauw, desolaat. Fotograaf Otto Snoek grossiert in Rotterdamse schraalheid, maar het resultaat is fascinerend. Een eenzaam Hotel New York met op de voorgrond een grote plas regenwater doet in al zijn grimmigheid denken aan een Hitchcock. Alsof er elk ogenblik een drama kan plaatsgrijpen.

Foto Otto Snoek

Continue reading Rafelig →

De andere Hans Simons

March 30, 2019Home, TrouwWillem Pekelder

Slechts een kort bericht in de krant, en in het achtuurjournaal zelfs dat niet: Hans Simons overleden. De reden van die zuinigheid was wellicht dat zijn hervormingsproject voor de zorg, het Plan Simons, roemloos stierf. Bovendien was hij al vijfentwintig jaar weg als staatssecretaris van volksgezondheid.

Continue reading De andere Hans Simons →

Er zijn als het toeval toeslaat?

March 29, 2019Home, TrouwWillem Pekelder

De tijdsdruk van een bijna dagelijkse rubriek als deze maakt dat ik mijn onderwerpen niet altijd heel grondig kan voorbereiden. Ik laat veel van het toeval afhangen, hopend dat iemand op het juiste moment mijn pad kruist. En verdraaid, het werkt. Om niet te zeggen: het werkt verbazingwekkend goed.

Continue reading Er zijn als het toeval toeslaat? →

Vlees van Luns

March 28, 2019Home, TrouwWillem Pekelder

Sommige verhalen zijn zo mooi , daar hoef je als journalist weinig meer aan toe te voegen. Je krijgt ze als het ware panklaar opgediend, je enige taak is ze gedienstig uit te serveren aan de lezer. Zo’n moment deed zich zondagmiddag voor toen bij boekhandel Donner in Rotterdam een interviewsessie plaatsgreep vanwege de Boekenweek.

Continue reading Vlees van Luns →

Ereburger Toon Tellegen

March 27, 2019Home, TrouwWillem Pekelder

Van Toon Tellegen wist ik weinig. Totdat een vriend me een dik jaar geleden met zijn werk in aanraking bracht. Hij las voor uit ‘Ik zal altijd’, een bundel dierenverhalen, en ik was verkocht. Het was het al te menselijke van de dieren dat mij aansprak: hun problemen lijken op de onze. En dat alles vervat in een verleidelijk lichtvoetige stijl.

Continue reading Ereburger Toon Tellegen →

Opblaasdarm

March 23, 2019Home, NRC-stadWillem Pekelder

‘Kom naar de kerkzaal voor de opblaasbare darm’, juichen borden in het Franciscus Gasthuis. In de darm is het behoorlijk druk: een vrouw met kind, een echtpaar en een paar alleengaanden. Een verpleegkundige leidt ons langs ‘gewone’ poliepen en poliepen op een steeltje. ,,Altijd verstandig om ze te laten weghalen, want na verloop van jaren kunnen ze kwaadaardig worden”, waarschuwt ze.

Continue reading Opblaasdarm →

Hartelijkheid als beleid

March 23, 2019Home, TrouwWillem Pekelder

Geheel per ongeluk ben ik nieuws op het spoor gekomen. En wel bij de NS. Dat zit zo. Vorige week schreef ik in deze rubriek over een opvallend vriendelijk omroepbericht in de intercity. De reizigers werd een ‘heel fijne en bijzonder aangename dag ‘ toegewenst. Er was via de intercom zelfs enige spijt hoorbaar dat de reis ten einde was. “Maar het goede nieuws is dat we op tijd zijn gearriveerd”, klonk het tot slot.

Continue reading Hartelijkheid als beleid →

De uil van Baudet

March 22, 2019Home, TrouwWillem Pekelder

Toen ik gisterochtend mijn Trouw kocht bij de supermarkt keek de caissière me stralend aan: “Goed hè?”, zei ze wijzend op de openingskop: ‘Baudet geeft gevestigde politiek ongekende draai om de oren.’ Het was niet druk bij de kassa, en ik vreesde een heilloze discussie als ik haar vraag met ‘nee’ zou beantwoorden. Dus mompelde ik zoiets van: “De kiezer heeft gesproken…”

Continue reading De uil van Baudet →