Treinpijn

Home, Trouw
Per fiets op weg naar Rotterdam CS werd ik kortgeleden van achteren aangereden door een bakfiets-burger. De schade viel gelukkig mee, maar ik was wel geschrokken. “Ach”, legde de jongen uit, “toen jij stopte voor overstekende voetgangers, keek ik net naar links. Vandaar.” Binnen tien seconden worden geschept én getutoyeerd, ik wist niet wat ik erger vond. En toen moest de treinreis nog beginnen.

Continue reading Treinpijn →

Een troostend sprookje

Home, Trouw
Thuisgekomen na het debat over de monarchie, waarover Klein Verslag gisteren handelde, dacht ik: wat zijn er toch verstandige dingen verteld. Door schrijfster en historica Dorine Hermans bijvoorbeeld toen ze het had over het verschijnsel erfopvolging. Natuurlijk staat het buiten de werkelijkheid, zei ze, maar dat doet de hele monarchie. Hoe wijs om een fenomeen dat (nog) geen moeilijkheden oplevert niet nodeloos te problematiseren. Temeer daar de erfopvolging, zoals Hermans al sprak, slechts een miniem hoekje van de maatschappij bestrijkt.

Continue reading Een troostend sprookje →

De Oranjes als speciale diersoort

Home, Trouw
Het was geafficheerd als een debat in de geest van Erasmus: een respectvolle discussie over het koningshuis, zonder elkaar te bekladden. En waar kon dat beter dan in Erasmusstad Rotterdam? In speciaal ontworpen ‘wijsgerige stoelen’ in de bibliotheek schoven de sprekers aan: schrijfster Dorine Hermans en conservator van Paleis Het Loo, Paul Rem. Nette mensen, dat zag je zo. Hier zou de vlam niet in de pan slaan.

Continue reading De Oranjes als speciale diersoort →

Spido

Home, NRC-stad
Geen woord waar zoveel vaart in zit als in Spido. Je denkt aan speed: snelheid. Of aan speedo: zwembroek. In elk geval aan water, tempo te water. Maar wat de naam Spido werkelijk betekent, is onbekend. Ook het boek Venster op de Rotterdamse haven, over honderd jaar Spido, lost het raadsel niet op. Spido verwijst naar het voormalige telegramadres van stoomsleepdienst Piet Smit, licht schrijfster Evy van Ast een tipje van de sluier op. Het mysterie blijft.

Continue reading Spido →

Kut

Home, NRC-stad
Met Pasen streek ik neer op een terras in Blijdorp om de krant te lezen. Naast mij verzamelde zich een groepje jongeren. Ze waren zomers maar ook smaak- en stijlvol gekleed. Hun gespreksstof verried eveneens een zeker niveau. Het ging over The Economist en het Financieele Dagblad. Ik schatte hen in als Erasmus-studenten. Of anders jonge werkers in de financiële dienstverlening of advocatuur.

Continue reading Kut →

En Judas hapte in een appeltje

Home, Trouw
De ontvangst was in restaurant Merz in Dordrecht. De EO en KRO-NCRV hadden de lunch al klaargezet. Terwijl het journaille langzaam binnendruppelde werd Jezus geschminkt in een hoekje van de bar. Communicatiedames leidden alles in de juiste banen. “Komt u nog even mee?”, zeiden ze. En: “Het fotomoment is straks.” Of: “Eerst de camerateams, vervolgens de geschreven pers.” Kijk, zo wist je je plaats weer.

Continue reading En Judas hapte in een appeltje →